Parafia Zembrów – Gmina SABNIE

Historia

W 1486 roku Zawisza herbu Lubicz z Zembrowa ufundował drewniany kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny, św. Jana Chrzciciela, św. Antoniego, św. Tekli i Najświętszego Zbawiciela.

Kolejny drewniany kościół został wzniesiony w latach 1770-1773 przez dziedzica Sterdyni, Grodziska i Sarnak – generała wojsk koronnych Antoniego z Tęczyna hr. Ossolińskiego, starostę sulejowskiego. Budynek posiadał „podmurowanie”. W 1839 roku został podniesiony i oszalowany kosztem miejscowej ludności. Kolejny remont starej świątyni został przeprowadzony w 1857 roku. Obok niej w 1861 roku Stanisław Ludwik Trębicki i jego żona Emilia postawili kaplicę pw. św. Ludwika.

W historii parafii zapisał się ks. proboszcz Wincenty W. Kossowski, który w okresie prześladowań unitów wykazał się wielką odwagą i gorliwością duszpasterską.

Obecny murowany kościół w stylu neoromańskim (Rohbau) pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela został wzniesiony w latach 1902-1905, według projektu arch. Kazimierza. Budowę rozpoczęto w maju 1902 roku dzięki staraniom i fundacji dziedziców Sterdyni i Ceranowa – Ludwika Górskiego herbu Boża Wola i jego żony Pauliny z hr. Krasińskich herbu Ślepowron. Nad budową czuwał ówczesny proboszcz ks. Eugeniusz Woyciechowski, który w 1902 roku poświęcił kamień węgielny. Budowę kościoła w Zembrowie obok Ludwika Górskiego finansowali również miejscowi ziemianie: właścicielka Kurowic – Emilia z Trębickich hr. Starzeńska oraz dziedzic Łazowa – Stanisław Rzewuski, a także okoliczni: Adolf Lortsch z Grodziska, Michał Mniszek-Tchórznicki z Sabni, Zofia Górska z Ceranowa, Adolf Zambrzycki z Kupientyna, Stanisław Doria Dernałowicz z Repek i Władysław Kazimierz Sobański z Przeździatki.
W 1905 roku konsekrowano nowy kościół pod wezwaniem Najświętszego Zbawiciela. Dokonał tego ks. Biskup Franciszek Jaczewski ordynariusz lubelski i administrator diecezji podlaskiej.

Podczas II wojny światowej, w dniach 6-8 sierpnia 1944 roku zostały uszkodzone: wieża kościoła, dach, okna oraz pobliska kaplica.
Naprzeciw kościoła – po drugiej stronie drogi – stoi drewniana plebania, która została zbudowana w 1909 roku, staraniem ks. Eugeniusza Woyciechowskiego. W głębi posesji kościelnej znajduje się nowa, murowana plebania, wzniesiona w latach 1976-1985, staraniem ks. Eugeniusza Moczulskiego.